بیماری پارکینسون ، اختلالی عصبی پیشرونده می باشد که با اختلالات حرکتی آغاز می شود و در ادامه، مشکلات مختلفی را برای فرد ایجاد می کند.
پارکینسون از بیماری های کمتر شناختهشده می باشد که سلامتی افراد را به شدت تحت الشعاع قرار می دهد. این بیماران ممکن است در ابتدا با عوارض مختلفی مواجه شوند که یکی از آنها اختلال در گفتار است که فرد با مراجعه به کلینیک گفتاردرمانی کرمان سعی در حل مشکل خود دارد.
بیماری پارکینسون چیست؟
این مشکل ناشناخته ممکن است به دلیل نواقص ژنتیکی و محیطی باشد. پروتئین های غیرعادی به اسم اجسام لویی در مغز چنین افرادی پیدا می شود. نقش اجسام لویی روی این بیماری، اثرات خاصی دارد که تحقیقات زیادی در حوزه آن در حال انجام است.
افراد در معرض خطر ابتلا به این بیماری، موارد زیر هستند:
- آقایان تقریباً 1.5 برابر خانم ها به این بیماری دچار می شوند.
- افراد سفید پوست نسبت به افراد سیاه پوست، بیشتر درگیر این بیماری می شوند.
- این بیماری در سن 50 تا 60 سالگی نمایان می شود.
- افرادی که اعضای خانواده آنها به این بیماری دچار شده اند، شانس زیادی برای ابتلا به این بیماری دارند.
- در مجاورت سموم بودن موجب افزایش احتمال ابتلا به این بیماری می شود.
- افرادی که صدماتی به مغز آنها وارد می شود، احتمال ابتلا به این بیماری را دارا می باشند.
نشانه های ابتلا به بیماری پارکینسون
پارکینسون دارای نشانه های مختلفی است که متداول ترین آنها شامل موارد زیر است:
- لرزش دست، پا، فک، سر و بازو
- سفتی اندام و تنه
- کندی حرکت
- ناتوانی در تعادل و هماهنگی و زمین خوردن ناشی از این اختلالات
نشانه های دیگر به صورت افسردگی، عصبانیت، تندخویی، اختلال در جویدن، یبوست، بی اختیاری ادرار، ناراحتی پوستی و اختلالات خواب و … است. برخی از بیماران با مشکل در گفتار مواجه می شوند که با مراجعه به بهترین گفتاردرمانی کرمان می توانند مشکل خود را حل کنند.
روش های تشخیص پارکینسون
هیچ آزمایشی برای تشخیص بیماری پارکینسون در زمان کنونی وجود ندارد. بنابراین تشخیص این بیماری با توجه به سابقه پزشکی شخص و معاینه عصبی، انجام می شود. نشانه های بهبودی پس از مصرف داروهای مربوطه، از معیارهای اصلی شناسایی بیماری می باشد.
برخی از بیماری ها و ناراحتی های دیگر در بدن ممکن است نشانه هایی مانند پارکینسون بوجود بیاورد. در مواقعی، نشانه های مشابه پارکینسون ناشی از دلایل دیگر را پارکینسوم می گویند. برخی از پزشکان این نشانه ها را به اشتباه پارکینسون تشخیص می دهند. برخی از آزمایشات و بررسی های دقیق به تشخیص و تفکیک بیماری ها کمک می کند. تشخیص بیماری ها از یکدیگر بسیار مهم است. زیرا پروسه درمانی هر یک از آنها متفاوت می باشد.
درمان بیماری پارکینسون
متأسفانه باید گفت که درمان خاصی برای این بیماری تاکنون مشخص نشده است. ولی داروها، عمل های جراحی و دیگر اقدامات درمانی سبب کاهش نشانه ها می شوند و از پیشرفت عوارض و مشکلات بیماری جلوگیری می کنند. داروهایی که برای این بیماری تجویز می شوند، شامل موارد زیر است:
- داروهایی که سطح دوپامین در مغز را بالا می برند.
- داروهایی که بر دیگر مواد شیمیایی موجود در مغز اثر می گذارند.
- داروهایی که منجر به کنترل علائم غیرحرکتی می شود.
یکی از اصلی ترین روش های درمانی برای این بیماری، لوودوپا می باشد. سلول های عصبی از لوودوپا برای تولید دوپامین بهره می گیرند. لوودوپا در ترکیب با کار بی دوپا باید مصرف شود. این داروها به خوبی می توانند علائم و عوارض این بیماری را کاهش می دهند.
ماهیت مزمن و پیشرونده بیماری، این شرایط را ایجاد می کند که فرد تا آخر عمر نیاز به مصرف دارو داشته باشد. بنابراین بیماران هرگز داروهای خود را خودسرانه قطع نکنند و بدانند که لوودوپا را باید به صورت دائمی مصرف کنند. قطع ناگهانی دارو موجب می شود که مشکلات مختلفی برای فرد بوجود بیاید.
تحریک عمقی مغزی برای درمان بیماری
بیماری پارکینسون با روش های دیگری درمان می شوند که یکی از آنها، تحریک عمقی مغز می باشد. افراد مبتلا به این بیماری، ممکن است با مصرف دارو آنچنان بهبود پیدا نکنند. این افراد می توانند با تحریک عمقی مغز درمان شوند.
در این روش با استفاده از تکنیک های جراحی، الکترودهای تحریک کننده در بخشی از مغز کار می شوند. این الکترودها بدون درد، مغز را به صورتی تحت الشعاع قرار می دهند که اغلب نشانه های حرکتی مربوط به این بیماری را تحت کنترل خود قرار می دهد. به طور مثال نشانه های لرزش و کندی با تحریک عمقی مغزی، به شدت کاهش پیدا می کنند.
مدیریت پارکینسون در زندگی روزمره
مدیریت بیماری پارکینسون در زندگی روزمره به استراتژی چندین جانبه احتیاج دارد. توجه به این استراتژی ها سبب می شود که فرد با بیماری خود بهتر کنار بیاید و بتواند کیفیت زندگی خود را افزایش دهد. ورزش منظم در مدیریت این بیماری بسیار اثرگذار است. تمرینات فیزیکی مثل یوگا، تقویت عضلات، بهبود انعطاف پذیری و کاستن از سفتی عضلات در کنترل نشانه ها و کاهش عوارض بیماری نقش دارد.
رژیم غذایی مناسب بسیار مهم می باشد. مصرف غذاهای حاوی آنتی اکسیدان به مدیریت این بیماری کمک زیادی می کند. بیماران یا افرادی که قصد پیشگیری از ابتلا به این بیماری را دارند، نباید از میوه ها و سبزیجات غافل شوند. غذاهای دارای فیبر و مایعات فراوان، از نکات تغذیه ای برای مدیریت بیماری می باشند.
علائم پارکینسون در زنان
بیماری پارکینسون معمولاً با لرزش، سفتی عضلات و کندی حرکت شناخته میشود. اما جالب است بدانید که علائم این بیماری در زنان و مردان میتواند متفاوت باشد. در زنان، علائم پارکینسون اغلب با ظرافت بیشتری بروز میکند و ممکن است با علائم دیگر بیماریها اشتباه گرفته شود. برخی از علائم شایع پارکینسون در زنان عبارتند از:
- خستگی مفرط: احساس خستگی و کوفتگی مداوم که با استراحت بهبود نمییابد.
- دردهای عضلانی و مفصلی: دردهای مزمن در عضلات و مفاصل که ممکن است با سایر بیماریهای روماتیسمی اشتباه گرفته شود.
- اختلالات خواب: مشکل در به خواب رفتن، خواب سبک و پر از کابوس، یا خواب آلودگی در طول روز.
- تغییرات خلقی: افسردگی، اضطراب، بیحوصلگی و کاهش علاقه به فعالیتهای روزمره.
- مشکلات حافظه و تمرکز: کاهش تمرکز، فراموشی و مشکلات شناختی.
- تغییرات در حس بویایی: کاهش یا از دست دادن حس بویایی یکی از علائم اولیه پارکینسون در زنان است.
- بیحسی و سوزن سوزن شدن: احساس بیحسی یا سوزن سوزن شدن در دستها و پاها.
مسئله بعدی، کاهش میزان استرس می باشد. آرامش، سبب کاهش نشانه ها و عوارض می شود. استرس سبب افزایش میزان لرزش و سفتی عضلات بیمار می شود. متدهای آرام سازی مثل مدیتیشن و تنفس عمیق سبب کاهش استرس و بهبود نشانه ها می شود.
نکات تکمیلی برای درمان بیماری پارکینسون
- ورزش هوازی منظم سبب کاهش سطح دوپامین در مغز می شود.
- اشخاصی که کافئین مصرف می کنند، کمتر به پارکینسون مبتلا می شوند.
- چای سبز دارای آنتی اکسیدان و فلاونوئیدها است.
- رژیم مدیترانه ای برای درمان این بیماری بسیار اثرگذار است.
- زردچوبه دارای کورکومین می باشد که به صورت آنتی اکسیدان است و از ابتلا به پارکینسون جلوگیری می کند.
- غذاهای سرخ کردنی، غذاهای دارای گوشت قرمز و لبنیات باید به میزان کمی مصرف شوند.